آنچه در این مطلب می خوانید:
در عرصه سیاست بینالملل، روابط ایران و آمریکا همواره پیچیده و گاه متشنج بوده است. از زمان انقلاب اسلامی ایران تا به امروز، این دو کشور در بسیاری از مسائل جهانی و منطقهای دیدگاههای مخالفی داشتهاند.
با این حال، در برخی دورهها، تلاشهایی برای رسیدن به توافق و حل مسائل از طریق مذاکره صورت گرفته است.
یکی از مهمترین مراحل این مذاکرات، برجام (برنامه جامع اقدام مشترک) بود که در دوران ریاست جمهوری باراک اوباما به امضا رسید و در آن زمان روابط ایران و آمریکا به طور موقت وارد مرحلهای از تنشزدایی شد. با این وجود، این توافق تحت تاثیر سیاستهای دولتهای مختلف، به ویژه دولت ترامپ، دستخوش تغییرات و چالشهای جدیدی شد.
در این مقاله از مجله هزاره، به تحلیل احتمال توافق ایران و آمریکا و جنبههای مختلف آن خواهیم پرداخت. همچنین، به بررسی مذاکرات ایران و آمریکا در عمان، توافقات پشت پرده، و تاثیرات احتمالی چنین توافقی خواهیم پرداخت.
مذاکرات ایران و آمریکا: تاریخچه و روندها
مذاکرات ایران و آمریکا در طول تاریخ همواره تحت تأثیر تغییرات در سیاست داخلی هر دو کشور بوده است.
در دولتهای دموکراتیک آمریکا، معمولاً روابط دیپلماتیک بر پایه گفتگو و دیپلماسی بوده، در حالی که در دولتهای جمهوریخواه، رویکردهای سختگیرانهتر مانند تحریمها و تهدیدهای نظامی در اولویت قرار داشته است.
مذاکرات ایران و آمریکا در عمان، یکی از نمونههای بارز تلاشهای دیپلماتیک برای بهبود روابط و حل بحرانها بوده است. عمان که روابط نسبتاً خوبی با هر دو کشور دارد، به عنوان واسطهای میان تهران و واشنگتن عمل کرده است.
در این کشور، در سالهای اخیر، چندین دور از مذاکرات غیررسمی و پشتپرده میان مقامات ایرانی و آمریکایی برگزار شده است که به نوبه خود به ایجاد زمینههای مشترک برای مذاکرات رسمی و به امضای برجام منجر شد.
با روی کار آمدن ترامپ در سال ۲۰۱۷، سیاستهای آمریکا نسبت به ایران تغییرات چشمگیری پیدا کرد. ترامپ با خروج از برجام در سال ۲۰۱۸، تلاش کرد فشار حداکثری بر ایران وارد کند.
در این دوران، روابط دو کشور به پایینترین سطح خود رسید و تبادل تهدیدها و اظهارات تند در رسانهها و محافل دیپلماتیک به اوج خود رسید.
مقاله پیشنهادی: از تهران تا مکران؛ سواحل سیستان و بلوچستان، پایتخت جدید ایران؟!
برجام: نقطه عطف در روابط ایران و آمریکا
یکی از برجستهترین دستاوردهای مذاکرات ایران و آمریکا در تاریخ معاصر، امضای برجام در سال ۲۰۱۵ بود.
برجام توافقی هستهای میان ایران و شش قدرت جهانی (آمریکا، روسیه، چین، بریتانیا، فرانسه و آلمان) بود که در آن ایران متعهد شد برنامه هستهای خود را محدود کند در ازای کاهش تحریمها و عادیسازی روابط اقتصادی و سیاسی با جامعه بینالملل.
این توافق به عنوان گامی بزرگ در کاهش تنشها بین ایران و آمریکا و کشورهای غربی تلقی شد.
با این حال، با روی کار آمدن دونالد ترامپ در سال ۲۰۱۷، سیاستهای آمریکا به شدت تغییر کرد. ترامپ با خروج یکجانبه از برجام در سال ۲۰۱۸ و اعمال سیاست فشار حداکثری علیه ایران، به تنشها دامن زد و روابط میان دو کشور به یکی از سختترین مراحل خود رسید.
ترامپ و ایران: سیاست فشار حداکثری
دولت ترامپ بهویژه پس از خروج از برجام، سیاستی به نام فشار حداکثری را علیه ایران پیش برد که شامل تحریمهای گسترده اقتصادی، مالی و نفتی بود. این سیاست هدف اصلی خود را مجبور کردن ایران به توافقی جدید و محدودتر در خصوص برنامه هستهای و دیگر مسائل منطقهای میدانست.
ترامپ همچنین ایران را به حمایت از تروریسم و دخالت در امور داخلی کشورهای منطقه متهم میکرد. این سیاستها موجب شد تا ایران فشار زیادی را متحمل شود و در واکنش، برنامه هستهای خود را گام به گام از چارچوب برجام خارج کند.
با این حال، سیاست فشار حداکثری نتوانست به نتایج مورد نظر آمریکا برسد و اقتصاد ایران از این تحریمها آسیب شدیدی دید، اما ایران همچنان به مقابله با تحریمها ادامه داد.
مقالات پیشنهادی: نتایج انتخابات آمریکا و تاثیر آن بر قیمت طلا و ارز
مذاکرات ایران و آمریکا در دوران بایدن: امیدها برای بازگشت به برجام
با روی کار آمدن جو بایدن در سال ۲۰۲۱، تحولات جدیدی در روابط ایران و آمریکا آغاز شد. بایدن که در دوران اوباما معاون رئیسجمهور بود و یکی از حامیان برجام محسوب میشد، وعده داده بود که در صورت بازگشت ایران به تعهدات هستهای خود، آمریکا نیز به برجام بازخواهد گشت.
در این دوران، مذاکرات میان ایران و آمریکا در چندین مرحله آغاز شد. مذاکرات ایران و آمریکا در عمان و وین به عنوان مهمترین مکانهای گفتوگو در سالهای اخیر مطرح شدند. عمان به عنوان یک واسطه بیطرف، نقشی مهم در تسهیل گفتگوها میان ایران و آمریکا ایفا کرد. با این حال، مذاکرات از همان ابتدا با چالشهای زیادی مواجه شد و طرفین نتوانستند به توافق نهایی دست یابند.
توافق پشت پرده ایران و آمریکا: آیا چنین چیزی ممکن است؟
یکی از موضوعاتی که در تحلیل احتمال توافق ایران و آمریکا مطرح میشود، احتمال وجود توافقات پشت پرده میان دو طرف است.
این نوع توافقات معمولاً به صورت غیررسمی و بدون اطلاع عمومی از سوی طرفین صورت میگیرد. در واقع، این توافقات میتوانند به تدریج و با هدف کاهش تنشها و رسیدن به یک راهحل جامع در زمینههای مختلف از جمله هستهای، منطقهای و اقتصادی شکل بگیرند.
با توجه به سوابق تاریخی و همچنین واقعیتهای موجود در روابط ایران و آمریکا، به نظر میرسد که احتمال مذاکرات پشت پرده و توافقات غیررسمی در حال حاضر بیشتر از گذشته باشد.
این نوع توافقات میتواند بهویژه در زمینههایی مانند تبادل زندانیان، محدودیتهای هستهای و کاهش تنشها در منطقه خاورمیانه صورت گیرد.
موانع اصلی در راه توافق ایران و آمریکا
با وجود تلاشها و مذاکرات مختلف، چندین مانع عمده در راه دستیابی به یک توافق جامع بین ایران و آمریکا وجود دارد:
- مسائل هستهای: یکی از مهمترین موانع، نگرانیهای آمریکا و متحدان غربی آن از توانایی ایران در تولید سلاح هستهای است. ایران در مقابل تأکید دارد که برنامه هستهایاش صرفاً جنبه صلحآمیز دارد و هیچ قصدی برای دستیابی به سلاح هستهای ندارد.
- تحریمها و اقتصاد: یکی از مهمترین عواملی که میتواند در مسیر توافق ایران و آمریکا قرار گیرد، موضوع تحریمها و اقتصاد است. ایران همواره خواستار لغو تمامی تحریمها بهویژه تحریمهای مرتبط با نفت و بانکها است، در حالی که آمریکا به این دلیل که ایران به تعهداتش در برجام عمل نکرده، خواستار تضمینهای بیشتر در خصوص برنامه هستهای و سیاستهای منطقهای ایران است.
- مسائل منطقهای: نقش ایران در بحرانهای مختلف خاورمیانه، از جمله در سوریه، یمن و عراق، یکی دیگر از موضوعات حساس و مورد اختلاف میان ایران و آمریکا است. ایالات متحده از ایران خواسته است که در این کشورها دخالت خود را کاهش دهد، اما ایران به این درخواستها پاسخ منفی داده است.
- تغییرات در سیاستهای داخلی هر دو کشور: تحولات داخلی و سیاسی در هر دو کشور میتواند تأثیر زیادی بر مسیر مذاکرات داشته باشد. در ایران، تغییرات در دولت و تغییر نگرشها به سیاستهای خارجی، و در آمریکا، تغییر دولت و تغییر ائتلافهای سیاسی میتواند مسیر توافق را تغییر دهد.
مقاله پیشنهادی: بودجه ۱۴۰۴ چقدر است؟
تأثیر توافق ایران و آمریکا بر منطقه و جهان
در صورت رسیدن به توافق نهایی میان ایران و آمریکا، این توافق میتواند تأثیرات فراوانی بر منطقه خاورمیانه و سطح جهانی داشته باشد. تأثیر توافق ایران و آمریکا به ویژه بر مسائل انرژی، امنیت و تحولات منطقهای بسیار زیاد خواهد بود.
کاهش تنشها میتواند به تقویت امنیت انرژی در منطقه و بهبود روابط ایران با کشورهای خاورمیانه و جهان منجر شود.
علاوه بر این، توافق ایران و آمریکا میتواند الگویی برای حل دیگر بحرانهای بینالمللی باشد و دیپلماسی چندجانبه را تقویت کند. این توافق ممکن است همچنین زمینهساز کاهش تنشها در دیگر مناطق حساس مانند شبهجزیره کره یا بحرانهای آفریقا باشد.
نتیجهگیری
احتمال توافق ایران و آمریکا در آینده همچنان یک موضوع پیچیده و پرچالش است. با این حال، تحولات داخلی هر دو کشور، فشارهای بینالمللی و تمایل به کاهش تنشها میتواند زمینهساز توافقی جدید باشد.
اگرچه موانع زیادی در راه دستیابی به توافق وجود دارد، اما از آنجا که در دیپلماسی بینالمللی هیچ چیز غیرممکن نیست، باید منتظر بود تا دید چگونه روابط میان دو کشور در آینده شکل خواهد گرفت.
سوالات متداول
با روی کار آمدن دولت ترامپ و برخی اظهارات متناقض مقامات آمریکایی، از جمله تاکید بر دیپلماسی در کنار اعمال تحریمهای شدید، فضای سیاسی بین این دو کشور رویکردی مبهم پیدا کرده است. همچنین، دولت پزشکیان با چالش تصمیمگیری در مورد نحوه تعامل با آمریکا روبرو می باشد.