بهار معادن آغاز شد
از تغییرها میگوید؛ «تا قبل از برجام، اگر با کشورهای دیگر میخواستیم مذاکره کنیم، اصلا ارتباط نمیتوانستیم بگیریم. یا جواب ایمیلهای ما را نمیدادند و یا اینکه توسط دلال با ما صحبت میکردند. اما طی
متن خبر : از تغییرها میگوید؛ «تا قبل از برجام، اگر با کشورهای دیگر میخواستیم مذاکره کنیم، اصلا ارتباط نمیتوانستیم بگیریم. یا جواب ایمیلهای ما را نمیدادند و یا اینکه توسط دلال با ما صحبت میکردند. اما طی مدت فعالیت دولت یازدهم، شرکتهای معتبر بینالمللی به ایران آمدهاند و با ما مکاتبه میکنند. در حال حاضر شرکتهای صاحبنام بینالمللی در حوزه تکنولوژی و مشاوره با ایران کار میکنند.» به باور مهدی کرباسیان، «بخش معدن در طول سالهای گذشته با مسایل مختلفی دست و پنجه نرم میکرد و نتیجه همه بیدقتیها در گذشته، 24 هزار میلیارد تومان پروژه نیمهتمام بود که انتظارات مردمی را برانگیخته بود.» به نقل از خبرآنلاین، اگرچه بنا به گفته معاون وزیر صنعت، معدن و تجارت و رییس هیات عامل ایمیدرو، «این پروژهها در دولت یازدهم با مدلهای مختلف اعم از گرفتن شریک بخش غیردولتی و خصوصی، واگذاری، وام و یا با منابع نقدینگی جدید فعال شدند.» آنچه در ادامه میخوانید، بخشی از گفتوگوی مهدی کرباسیان در خصوص وضعیت معدن در دو دوره متفاوت است. * بحث را در رابطه با ظرفیتهای جدید کشفشده مواد معدنی شروع میکنیم. یکی از تاکیدهای همیشگی شما، اکتشاف معادن بوده است. اتفاقات خوبی هم در طول سه، چهار سال گذشته افتاده است؛ بهطوری که هماکنون یک تغییر نگاه و نگرشی را به حوزه معادن شاهد هستیم و به دنبال آن، ارزآوری محصولات معدنی نیز افزایش یافته است. با توجه به اینکه در ماههای پایانی دولت یازدهم قرار داریم، توضیح دهید که شما ایمیدرو را در سال 92 چگونه تحویل گرفتید و حالا با چه تغییراتی میخواهید به دولت بعد تحویل دهید؟ من فکر میکنم دولت بعد، دولت آقای روحانی است و ما باید ایمیدرو رو به این دولت تحویل دهیم، بنابراین در حقیقت در امتداد حرکت میکنیم. با توجه به اینکه در ماههای پایانی دولت قرار داریم، خوب است گزارش عملکردی از اقداماتی که در طول این چند سال انجام دادهایم، اعلام کنیم. در نیمه 92 که دولت یازدهم روی کار آمد، کل پولی که در حساب سازمان توسعه و نوسازی معادن و صنایع معدنی ایران بود، در حدود 60 میلیارد تومان بود و 21 هزار میلیارد تومان از اموال سازمان طی سالهای 90، 91 و 92 به اسم خصوصیسازی رد دیون شده بود. در حقیقت پروژههای نیمهتمام متعددی وجود داشت و به عبارتی، حدود 70 پروژه نیمهتمام یا شروع نشده داشتیم. در کنار اینها، در خصوص بعضی از این پروژهها مردم از نظر اجتماعی انتظار داشتند حرکتی صورت گیرد.